0
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
309
Okunma
Geçmez olur kahrolası saatler
Rüzgâr dokunur tenime usulca
Yorgun Kirpiklerime ayazlar yağar
Boğulurum akşamın mor tebesümünde
Sahipsiz bir hasreti evlat edinirim
Ayağımda sallayarak uyuturum
Kendi elerimi, tutacak kadar yanlızım
Yüreğim ürperiyor sağır sessizlikten
Bıçaklanır kurduğum mavi düşlerim
Çocuklar düşünürüm, esmer, ela gözlü
Kız yedi yaşında, oğlan biraz daha büyük
Salıncak sırasında, yüreği heyecan içinde
Tutarım yumuşacık ellerinden, yüzüme sürerim
Gözyaşlarımı, kendim silecek kadar yanlızım
Uzar gecenin karanlık çirkin yüzü
Sakallarımdan hüzün dökülür avucuma
Bahar küsmüş suspus olmuş çiçekler
Dalgındır, mateme bürünmüş gökyüzü
Bir kelebek kadar kırılgan yüreğim
Koca dağlar bile ses vermez sesime
Kendimle konuşacak kadar yalnızım
Beşir çitak
