Bir güz sancýsý, düþerken avuçlarýma
Kanar çocukluðum, çýrpýnan bir serçe gibi
Bir türkü dokunur yalnýzlýðýma, elleri titreyerek
Mýsralarý telaþlý ve aðlamaklý
Kan tutar geceleri, ay utanýr, yýldýzlar aðlar
Hayaller bir bir kefene sarýlýp, topraða verilir
Uzayýp gider bakýþlar, kýzýl þafaða haps olur

Kara bir güneþ doðar üstüme
Sokaklar isyankar, barut kokusu sinmiþ her yana
Sýrýlsýklam bir sabaha uyanýr gözlerim
Aðýtlar yükselir acýlý bir annenin dudaðýndan
Sinesini yumruklar hýrsýný alýrcasýna
Git gide kararan bir hayatýn vahþi yüzüdür bu
Yüreðimi parçalar, kusursuz bir intihar gibi

Uslanmaz bu yürek, kaç zincire vursanda
Mahpusluðu da gördüm, inkenceyide yaþadým
Zaman ilaç olmadý, hala kanar þuramda
Ölümün soðuk nefesini hissettim bedenimde
Soðuk bir namlu sýrtýmda gezindiðinde
Gülüþlerimi emanet ettim, güneþ gözlü çocuklara
Birde þiirlerim kaldý, boynunda urgan’la daraðacýnda

Ve bir gün göçmekte vardýr kaderde
Her þeyi býrakýp, hiçbir þey almadan gitmek
Sustuklarýmý ve yazdýklarýmý býrakarak geride
Yaramý ve yaramýn kabuklarýný býrakýp gitmek
Hiç olmamýþ, hiç yaþamamýþ gibi silinip tarihten
Bir romanýn ortasýnda, boþ býrakýlmýþ bir sayfa gibi
Alevden kopan bir kývýlcým gibi sönüp gitmek

Hiç piþman olmadým, hiç keþke demedim
Hain dediklerinde bile, dilimde memleket türküsü
Ne meydanlardan kaçtým, nede isyanýmý susturdum
Gözlerimin mor renginden utanmadým
Haksýzlýða boyun eðmedim, namerde aðam demedim
Denizle yýkadým yüzümü, yýlmaz yüreðim vardý
Çünkü ben direnmeyi, abilerimden öðrendim

BEÞÝR ÇÝTAK