Zamanla değişir insan dediğin
Derlerdi yok derdim doğruymuş meğer
Başına kakılır lokma yediğin
Derlerdi yok derdim doğruymuş meğer

İnsan var beterdir, şeytandan, cinden
Güvenini yıkar, soğutur tinden
Mum bile darbeyi alır ipinden
Derlerdi yok derdim, doğruymuş meğer

Elden, ayaktan düş tek dostun kalmaz
Malın, mülkün yoksa sevenin olmaz
Çul delikse eğer koymaylan dolmaz
Derlerdi yok derdim doğruymuş meğer

Dökülsün saçların, ağarsın sakal
Tükenir takatin olursun bir hal
Yaşlanınca kurdu, kaparmış çakal
Derlerdi yok derdim, doğruymuş meğer

Soğutma kendinden gerçek hamiyi
Yıkarlar hamisiz kalan camiyi
İlk fare terk eder, batan gemiyi
Derlerdi yok derdim doğruymuş meğer

Rüzgara sırt dönme, tipiye yüzü
Kıymetsiz koyma ha, an olsun özü
Özü kıymetsizin geçmiyor sözü
Derlerdi yok derdim, doğruymuş meğer

Mehmet Kılıçel
Soğukdoğulu