Ortak yemeklerin bir araya getirildiği
Aynı kaplara birden fazla kaşığın daldırıldığı
Küçüğü büyüğü ile herkesin kaynaştığı
Eski bayramlar tadında, bayram istiyorum.

Hani loller, hani yumurtalı çörekler
Hani yağlı mastıvalar, hani tatlı börekler
Hani kurutulmuş meyveler, sebzeler
Doğal olan o gıdalar, şimdi nerdeler

Ben eski bayramlar tadında bayram istiyorum
İnsanlığı öğrenmek için kırk yıl geriye gidin diyorum
Şimdiki nesilde, insanlığın kalmadığını görüyorum
İnanın ki insanlık namıma çok üzülüyorum

Nerde çoluk çoğun bir araya geldiği bayramlar
Hani büyük anneler babalar, hangi divandalar
Niye etraflarında oğullar, torunlar yoklar
Ne oldu da birbirinden bu kadar ayrılar

Bayramlık cicili bicili elbiseler de kayboldu
İnsanların hayatı hep özentilerle doldu
Sonunda üzerlerindeki insanlık kabuğu soyuldu
Kelaynaklar birbirlerini işte bu şekilde buldu

Nerde insanlara samimiyet, Allah’a teslimiyet
Bu hangi millettir, bu hangi cemiyet
Allah rızası için yok mu hiç, iyi bir niyet
Memnuniyet yerlerde, göçtü, gitti ümmet

Tatile gider olduk sıla-i rahim yerine
Evlat, torun uğramaz, anne baba semtine
Kimsenin ihtiyacı yok, herkes yeter kendine
Uyarmaya kalkarsan, denir hemen ‘sana ne’

Doğallık bitmiş, ruh gitmiş, tek başınadır madde
Rüzgâr yerine, bu fırtınayı bizler ektik herhalde
Huzur evlerindedir yaşlı nine, boynu bükük dede
Kediler miyavlar, köpekler havlar şimdiki ailelerde

Kalmadı muhabbet, yok artık eski sohbet
Her şeyi televizyona, telefona ettik emanet
Bitti hoşgörü, küflendi şöhret
Tükendi zaman, diyemezsin sabret

Ölçümüz, kriterimiz tamamen meta
Ahlaki değerler bitti, kalmadı kata
İnsanlık çürüdü, tutmaz cıvata
Sağ kalan yok, gömülmeyi bekler mevta…

29.06.2023-Ankara