Ayrı ummalar.
Sevgi içimizde saygı aramızda.
Sevgi türümüzden saygı cinsimizden gelir.
Varımız yoğumuz açlığımız, hemen doyurmalı mı?
Bir karnımız var.
Hadi bir kilerimiz olsun.
Karınları doyurmaya ant içtiysek kilerleri korumak lazım.
Tüm karınlar tüm kilerlerimiz mi olsun, isteriz.
Dev ve cüce varsa fil ve karınca, cüsse farkı.
Her şeyde nicelik farkı vardır.
Ayıralım ve ayırmaya isim verelim, ’hayırlar’ olsun.
Ummalara da ’cuma’ diyelim.

Umdum.
Ne umdun?
Her şeyden ayrı seni umdum.
Seni sevdim.

Hayır!...
İnanamıyorum.
Ummalara geldim.
Umman.
Kafdağı varsa Umman Ülkesi de vardır.

Taş toprak nedir?
Maddedir.
Otlar böcek olmuş çalılar hayvan, ağaçlar insan varmış.
Varmış umman ülkesi.
Uzamda uzuv uzayda umar.
Umduysa yumduysa gözünü uzaydan gelir her yol.
Durağında yolunu doğurur.

Kafdağı’ndan indim umman ülkesine vardım.
Tasım bir aş, kafa tasımda umduğum her şey beynim.
Var mı?
Beyim.
Hanımın olsun isterim.
Anımın bir zamanı olsun isterim.
Koca kalayım.
Karım olsun, arım olsun karnım doysun ruhum, uykusunu uyusun ve bedenim:
Edenim, sağlığım yerinde dursun, sağlık yetişeyim insanlığıma.
Ey anım, neslim zaman kavuşsun.

Ne Kafdağı’m mı veririm ne umman ülkeme korum.
Yalnız seni.
Anlınız eninde kırışır kaşınıza söyleyeyim.
Benimde kaşım var.
Niye karışayım size değil mi?
Sadece hayırlı ayrılıklar cumalar dilerim.
Umduğumuz, yutkunduğumuz evimiz ise umman ülkemiz hepimizin.
Epey izimizin.