Yaylalar insanoğlunun dünyadaki geçici mekânı
Belli bir süreden sonra asıl mekâna dönülür
Yaylaların çiçekle, çimenle, kaplı her yanı
Hepsi muayyen bir süreden sonra toprağa gömülür

Dünya için, “bir oyun, eğlence” deriz ya
Çoğu zaman resimlerimizle de belli ederiz
Hangi peygambere, filozofa kalmış bu dünya
Hepimiz, bize belirlenen süre kadar gezeriz

Cazip olur dünya malı ve dünya sevgisi
Celbeder bizi bazen, kendimizden geçeriz
Sersemleştirir bazen kuşun, arının rüzgârın sesi
Kendimizi bu geçici zevke, bazen feda ederiz

Mal kavgası, ırk kavgası, toprak kavgası
Dünyalık, enaniyet için mücadele ederiz
Kalp ağrısı, baş ağrısı, göz ağrısı
Bütün ağrıları bünyemize çekeriz

Yeryüzünün tek kutsal binası olan insanı
Yıkar, kırar, döker, vurur, öldürürüz
Allah’ın bizlere sunduğu bu güzel mekânı
Birbirimize mezar ve zindan olarak görürüz

Güçlendiğimizde, güç zehirler bizi
Kendimizi, Dünya’nın hâkimi ilan ederiz
Dünya’nın meşakkatleri ile yorarız çenemizi
Emellerimiz uğrunu birbirimizi yeriz

Yeryüzüne inen ilahi, ulvi mesajı
Kendimizin, toplumumuzun çıkarına indirgeriz
Hatalarımızdan çark etmemiz gereken virajı
Başkalarının hayatına tarnsfer ederiz

İbret almayız, yeryüzünde olup bitenden
Hafıza-i beşerimizden hemen sileriz
Güçlü, saldırmaktadır gücü yetenden
Bize dokunulmadığı müddetçe hep seyrederiz

Sanki terk etmeyecekmişiz çıktığımız yaylayı
Bizden önce yaşayanlardan ibret almayız
İnsan ne zaman yaşamış, hayat boyu balayı
Dünya rahatlığını hiç kimseye kapmayız

Ey insanoğlu, yaratıldığın ahval üzere devam et
Faydalı ol kendine, toplumuna, insanlığa
Kâinatta olup bitenleri, ibretle seyret
Heva ve heveslerin uğruna düşme asla boşluğa


Sabri BAZANCİR
09.01.2018