Solgun Sonbahar gibi akşamlar
Kırgın bir gül yüreğim
Dalında solan
Denizim hoyrat eser yokluğunda
İntihara yeltenir martılarım

Yitirdim bir akşam üzeri
Sevdiğim Sonbahar’ları
Gözlerime yağan yağmurları değil iklimlerin
Sen gittin diye dinmeyen yağmurlarım

Bir ikindi vakti ayrılmıştık ya
Geleceğim demiştin akşama
Gelmedin ki
Yusuf gibiydi gidişin
Tutuşmuş ufuklar gibiydi
Yine gurbet, yine gurbet acısı içim !
Aynalara küstü bakışlarım
Uykularımsa gözlerime ... gittin diye

Bir puslu hatıradır şimdi yaşadıklarım
Yağmurlu bir akşamdı
Sonbahar’dı yine, aylardan Eylül
Bir resmin duvarda, bana gülümseyen
Sen orada bütün bebekliğinle
İçime doğan güneş !
Sonra ; o zaman da gitmiştin
Bu resimden sonra
Ne çok öpüp ağlamıştım
O resimle yatarken yatağımda

Cam ötesi bakıyorum pencerede
Menekşen öyle güzelleşti ki
Çiçek çiçek üstüne açıyor
Çoğaldıkça çoğalıyor yaprakları
Cam ötesinde akşam oluyor
İçim burkuluyor hasretinle
Ihlamurlar çiçek açmış
Sol yanımdan vurmuşlar beni de
Yine yoksun ! yine yoksun !

Bak alabildiğine geçiyor zaman
Dudaklarımda soluyorken can
Yüreğimde yürüyorken kan
Haydi uzat ellerini gel artık
Maziye gömülmeden hayat


Günay Koçak 14 / 06 / 2023