Yüce Allah ( c.c) Kur’an’da habibini methetti
"O, üsve-i hasene, uyun" diye emretti
Resul izini takip, ashaba saadetti

Numune-i imtisâl kıldı onu yaradan
Sünnete muhalefet, kan damlatır yaradan

İlk eşi, Haticesi, görünce cemâlini
Ticarete gönderip, sınadı kemâlini
Tâlip oldu Resule, beğenip âmâlini

Cennet karşılığında, malını Rabbe sattı
Sehâvetle Resulün gönlüne demir attı

İkinin ikincisi, ümmetin birincisi
Resul’ün tesbihinde, en kıymetli incisi
Hicret yârenliğinde, Nebi’nin tek mercisi

Aişe’sini verdi, kurbiyeti katladı
Sıddıkiyet yolunda dereceler atladı

"İki Ömer’den biri, Yarab can olsun bize!"
Dua karşılık buldu ve Ömer geldi dize
Bu dünyayı dar etti, eza veren dinsize

Heybetinden şeytan da köşe bucak kaçardı
Adalet kapısını, mutlak Ömer açardı

Üçüncü halifeydi, edep, hayâ timsâli
Cömertlik ve yardımda, akarsuydu misâli
Kur’an’ı teksir etti, Kur’an idi her hâli

Hazreti Osman idi, sonra "Zinnûreyn" dendi
Ömrü güzel bir sonla, şehadetle tükendi

Müslüman olduğunda, daha on yaşındaydı
Babası durur iken, gönlü Resul’e kaydı
Yatağına yatarak, canını hiçe saydı

Hayber’de Kutlu Nebi, sancağı ona verdi
"Haydar" lakabı ile küffârı yere serdi

Asr-ı Saadet’teki yıldızlar sayısızdı
Küfrün zulumâtına, onlarla ışık sızdı
Şöhretten sakındılar, hatta çoğu adsızdı

İhsan şuuru ile dünyada yaşadılar
İslâmın sancağını bugüne taşıdılar

Ne kadar da muhtacız, onlardaki imana
Madde ile çevrili dünyamız, nerde mana?
Yırtıp çeperimizi, sığınmazsak limana

Yıldızlar aydınlatmaz, karanlıkta kalırız
Haseneyi bırakıp, seyyieyi alırız

İlahi! İnayet et, sana yalvarıyoruz
Sırtımızda günahla affını arıyoruz
Ellerimiz duada huzura varıyoruz

İlahi! Yıldızlarla bizleri hemdem eyle!
Livâü’l- hamd altinda hepimizi cem eyle!

Ayşeli Polat