ÂBİD İLE İBLİS

Çok eski devirlerde, ibadet ile meşgul
Âbid bir zat yaşarmış, hikâyesi de menkul

Beden elbisesini eskitmiş ibadette
Öyle bir abd imiş ki, mahlukat şehadette

Bir gün bir heyet gelip, âbide selam vermiş
Âbid, misafirperver, geleni pek severmiş

Hal hatır sorulup da sohbet koyulaşınca
Heyetten bir adamın aklına gelmiş anca

Anlatmaya başlamış âbide, olanları
Allah’tan uzaklaşıp, günaha dalanları

"Şu karşıki köy var ya, orada yaşayanlar
Vahim bir durumdalar, ancak bir âbid anlar

"Mâbudumuzsun" deyip ağaca tapıyorlar
Gerçek Rabbi unutup, hainlik yapıyorlar

Âbide gerekmez mi Allah için celâdet!
Şirke engel olmaktır, en hakiki ibadet"

Âbid bunu duyunca, derdine dert eklenmiş
Ağacı kesmek için, baltasını yüklenmiş

Yola çıkıp giderken, ihtiyar suretinde
İblis yolunu kesmiş, "şeytan" nihayetinde

"Omuzunda baltayla nereye gidiyorsun?
Yorulmuşsun, kendine eziyet ediyorsun"

"Şu gördüğün ağacı, kesip yok edeceğim
Gönül rahatlığıyla köyüme gideceğim"

İblis, kendinden emin, başlamış konuşmaya
Nazik bir ses tonuyla, azmetmiş uyuşmaya

"Sen âbid değil misin, ne işin var ağaçla?
İbadet et Rabb’ine, cennete gir kıvançla

Ağacı n’apacaksın, nefsinle uğraşsana!
Başın dâim secdede, engelleri aşsana"

"İnsanlar şirk koşarken, âbid olsan ne yazar!
Hak, "said" yazısını, "şaki"diyerek bozar"

İblis bakmış, kandırmak çok kolay olmayacak
Ağacı kesme fikri sabit... Kaybolmayacak

"Ben hayatta oldukça, o ağacı kestirmem!
Şirk dururken, tevhidin rüzgârını estirmem!"

Derken, aralarında sıkı bir mücadele
Böyle güreş mi olur? Âbide de bak hele!

Âbid, tek bir hamleyle tutmuş ve yere vurmuş
Bütün cesâmetiyle, sol göğsüne oturmuş

Altta kalan iblisin nefesi kesilince
Yalvarmaya başlamış, neticeyi bilince

"Anladım, sen kazandın, ne olur bırak beni!
Ağaç kesmek farz değil, bilsene vazifeni!

Sen, muvahhid âbidsin, başkasından sana ne!
Aklın başına topla, sakın olma divane

Allahü Teala’nın peygamberleri yok mu?
Ağaç kesme emrini vermek, Allah’a çok mu?"

Âbid gâlip gelince, derinden bir "oh!" demiş
Güreşte yorulunca, kesmeyi ertelemiş

O gece, eve gidip iyi bir uyku çekmiş
Ne de olsa, erkenden o köye gidecekmiş...

Ertesi gün olunca, baltayı almış yine
Niyet etmiş tekraren, ağaç kesme işine

İblis yoluna çıkmış, bu defa daha kavi
Âbid kararlılıkta, şeytan ile müsavi

Bir gün önceki gibi, güreşmişler yeniden
Bu güreşi izlemiş, oradan geçen giden

Âbid, ikinci defa şeytana gâlip gelmiş
Şeytan, başka bir yoldan âbidin aklın çelmiş

Demiş "Bir yol daha var, aramızı bulacak
Bu yol sana hem hayır, hem menfaat sunacak

Beni serbest bırak ki, rahatça söyleyeyim
Vallahi senin için! Yoksa ben neyleyeyim!"

Âbid serbest bırakıp, iblise kulak vermiş
"Hadi anlat!" diyerek merakını gidermiş

"Sen fakir bir kimsesin, insanlara muhtaçsın
Yardımı keserlerse, hem susuz, hem de açsın

Söz veriyorum sana, bu işten vazgeçersen
Seni zengin ederim, akletmeyi seçersen

Her gece sen uyurken, yastığının altına
İki tane koyarım, kavuşursun altına

Kabul et, bu altınlar ihtiyacın gidersin
Fakire, garibana artanın sarfedersin

Ağacı devirince, eline ne geçecek?
Belki de, bir başkası gelip onu biçecek"

Bu şeytani teklife aklı yatmış abidin
Demiş " Ben kesmeyeyim, kessin bir erbab-ı din

Peygamber değilim ki bu görev bana düşsün!
Hem, meşgul eyleyecek kesme işi, bütün gün"

Âbid, uzun bir süre, altınla zengin olmuş
Hakk’ın rızası gitmiş, para hırsıyla dolmuş

Bunu fark eden şeytan, altın koymayı kesmiş
Altın bulamayınca, âbid gürlemiş, esmiş

Hemen baltayı alıp, tekrar yola koyulmuş
Ağacı keseceği, tez zamanda duyulmuş

İblis önüne çıkmış, "Dur bakalım nereye?"
"Sözünden döndün" demiş, "Gelemem ben hileye."

İblis kıs kıs gülerek, demiş ki "Gücün yetmez
İş işten geçmeden git, nedamet fayda etmez."

Âbid, iblise kızıp, bir hışımla saldırmış
Âbidin yakasından, iblis tutup kaldırmış

Âbidi yere serip, demiş "Bu işten vazgeç
Yoksa canın alırım, hayatta kalmayı seç"

Âbid perişan halde, demiş "Sana mağlubum
Bu işin sırrın söyle, budur senden matlubum

Evvela yenmiş iken, sonra nasıl yenildim?
Ne oldu ise artık, gücüm kalmamış, bildim...

"Şirke duyduğun öfke, yalnız Allah içindi
Nefsin için kızınca, kuvvetin hiçe indi

İşlediğin ameli, Allah için işlersen
Sana tesir edemem, "Halil’im Allah" dersen"

Bu hikmetli kıssadan çıkarılacak hisse
Kulak verip dinlesin, ibret alan var ise

"Allah ile olursan, Allah sana güç verir
Nefsini put kılarsan, gücün kar gibi erir."

AYŞELİ POLAT