İsm-i pâkin günahkâr leblerime değince
Ömrüme bahar gelir, gül açar, handân olur
Boynumu iki büklüm huzurunda eğince
Müjgânımdan süzülen damlalar ummân olur

Hâk-i pâyini sürsem sürme diye gözüme
Hüsnünü vird edinsem, zinet etsem sözüme
Lütfedip de bir lahza bakar mısın yüzüme?
Nûrefşan nazarına bu mücrim hayrân olur

Dinlenir cümle âlem zülfünün siyâhında
Can verir kelebekler gözlerinin râhında
Fenâ mührü görünür âşığın eyvâhında
Nâr-ı aşk ile yanan mâşukta nihân olur

Âteş-i hecrinle şems cayır cayır yanmakta
İndirip nikâbını kem gözden saklanmakta
Zâtını bilmeyenler, suyu "rahmet" sanmakta
Kadrin ârife âyan, nâdâna pinhân olur

Vaslına ermek için nefis bendini aştım
İblisle güreş tuttum, tuzaklarla savaştım
Bazen tepe dolaştım, bazen düz yolda şaştım
"Menzile vardım" desem, vallahi yalan olur

Seyreyledim âlemi, görmedim nazirini
Kerem et bûs edeyim ol yed-i harîrini
Bîkeslik mahzun etmez, dîl bulursa mîrini
Cânân tahta kurulur, candan öte cân olur

Nûr-ı vechini gördüm güneşin doğuşunda
Nücûm oldu derttaşım leyâlin ağuşunda
Hayâlinle dinlendim şu dünya yokuşunda
Şefaatin ötede düzâha kalkan olur

Enîn ile tükendim, derdimi bilmez ağyâr
Gel bekletme sevdiğim, senden özge yâr mı var?
Hasretinle kurudu sînemdeki gülizâr
Hazan vurdu gönlüme, âh eder giryân olur

İltifatınla dolsa gedânın açık eli
"Ümmetim" hitâbıyla esse muhabbet yeli
Ruhu teslim etmekse visâlinin bedeli
Kölen senin yoluna gönüllü kurbân olur
Ballar balını bulan, dâim şadumân olur

Ayşeli Polat