Gittin, lakin unuttun cemâlini gözümde
Kimse görmesin diye, âmâ olasım gelir
Âteş-i aşkla yanan benliğim var közümde
"Ene" buzunu kırıp, "Ente" kılasım gelir

Gözlerin mâh-i tâbân, ruhumu aydınlatan
Bakışların bir silah, kalbime kurşun atan
Letafetine bin kat daha letafet katan
Gamzenin çukurunda huzur bulasım gelir

Kara sevdam harlanır, sen bana naz ettikçe
Asuman bile ağlar, bırakıp da gittikçe
Dizde derman tükenip, bütün sabrım bittikçe
Kırdığın gururumu yere çalasım gelir

Ferhat olup, sabırla taştan kalbine girsem
Kerem gibi, peşinden koşup kemâle ersem
Çöle dönmüş gönlüne, gözyaşlarımı versem
Yüreğini yeşertip, susuz solasım gelir

Cemâlin pertevinden, şems gurûba meyletti
Fecir vaktinde nücûm, ziyâsını kaybetti
Tutuldu kaldı kamer, zıll altından seyretti
Varıp yedi düvele, haber salasım gelir

Kulağımla duymadan gönlündeki yerimi
Ecelin ellerine teslim etmem serimi
Sensizlik bürûdeti sarınca bedenimi
Hayalinin od’unda nefes alasım gelir

Ben oldum, pazarlarda köle deyip sattığın
Sevdamı hiçe sayıp, ateşlere attığın
Defalarca çaldığım, yüzüme kapattığın
Kapının eşiğinde cansız kalasım gelir

Senden ne gelirse hoş, nimet de bir, mihnet de
Seni halkeden Rabbe, ruhum daim minnette
Kul olana hurinin verildiği cennette
Senin ile var olup, senle dolasım gelir

AYŞELİ POLAT