"Aşk çarpsın ki; unuturum seni .!"

Küser birgün
D’evrilen bulutlar inşirah yüklü yağmurlara
Uçurumlara vurgun eşkıyalar durulur, şehre iner
Bir güz ortasında kırmızı karlar yağar
Deste deste gül derer cellatlar .!

Kalbimdeki o mor yara
İyileşir günden güne
Mabedimde seni tenzih eden çiçekler
Açmaya meyl eder
Ellerimde yasaklı maddeler
Ahh
Duy da inanma .!

Bakmışsın küllenivermiş b’ağrımdaki
Bu sönmek bilmeyen kor ateş
Suya tamah etmeyen bir gururla
Serinlik bulmuşum kuytu bir tenhada
Say ki
Beklemeye koyulmuşum
Siyah boyalı bir morg kapısında .!

Gazete manşetlerinde
Ilk sayfada yer almış adım
Hafızam ücra karakolda sorguda
Hatıralarım yetimlere bağışlanmış
Kanım dolanıyor başka başka damarlarda
Ki kurusun kanım (sensiz) akarsa.!

Asiliğim serilmişse ayaklar altına
Yılkılar hesap soruyorsa gururumdan
Ve de onurumdan
Kırılmışsa kalemim hain bir yargıcın ellerinde
Son arzumu sormuşlarsa
Sen sakın d’uyma


"Aşk çarpsın ki unuturum seni .!"


.
.
.

Ruhu Azade