Dedim bu ne Eyy (...)

Kalbimin kenarında yuvalanan bu keder
İnzivaya çekilen dem
Nedendir şimdi, topyekun bu isyan
Bu baş kaldırı neden
Her gece, ninnilerle avuttuğum A h h’ların uyanışı ansızın.
Omuzlarımdan akan saçların değilse şayet.
Nedir bu göğsümde otağ kurup,
Nefesimi kesen.

Dedim bu ne Eyy (...)

Duysun artık biri Feryad-ı İsyan’ımı
Üzerimde tepinen ayaklar, çekilsin kenara bir bir
"Turab olayım yoluna" dediğim, yolcuyu getirin.
Getirin de; alsın artık, bende kalanını.
Cefasından g’ayrı,
Görmediğim günün akşamıdır nihayet, Ömrüme çöken.
Ve batmak üzeredir kızıl gün,
Bir defa, s’ev yüzü görmeden.

Dedim bu ne Eyy (...)

Sustursun biri çığlıklarımı
Asırlardır özendiğim kuyulardan Âzâde,
Her yırtık gömleğe, gıpta ile bakan gözlerim,
Kırılmaz bileğim ve de dizlerim,
Söze gelsin.
Ben ki;
Kehf uykusundan uyandım.
Biraz şaşkın,
Çokça yaralıyım.
Tam 300 yıl ağlamışım
Ahh ki yılmışım
Bundanmış meğer, tüm telaşım.

Dedim bu ne Eyy (...)

Sızımın üzerinde duran
Ruhumun ruhunu okşayan "O" el
Ayet ayet inen, kalbimin atarına
Ve susturan, tüm Dünyevi sesleri
Gelmek ve gitmek
Şimdi kol kola.
Sular kadar, serin ve titrek.
Masumene bir gülüş şah damarımda.
Ben öyle Memnun
Ben öyle Mest

Sen misin

Bu gelen Eyy (...)

.
.
.

Ruhu Azade