Kimi kadın vardır, şanslıdır,
Dünyanın en büyük nimetine sahiptir,
Evlat denir adına,
Kıymetini bilenler olduğu kadar,
Nankör gelenler de vardır,
Evlat kıymetini bilmeyenler de..
Doğasında yoktur annelik,
Ama nasip olmuştur..
Kimi kadın vardır, çok ister anne olmayı,
Nasip değildir
Ve hiç tatmamıştır bu duyguyu..
Ama yüreğinde öyle büyük bir sevgi,
Ve şefkat vardır ki !
O bütün çocukların anasıdır...
Hatta hayvanların bile..
Dünyaya bir canlı getirmek,
Kolay değildir elbet,
Ağrılı sancılı oldukça yıpratıcıdır..
Canından bir candır,
Gözünün nuru, hayatın anlamıdır,
Yaşama tutunmak için bir daldır
Evlat anneye..
O yüzden annelik nasip işidir..
Kadın doğurur ama annelik yapamazsa,
Bu yükü taşıyamazsa,
Hem kendi harap olur,
Hem de evladı telef olur..
Nesiller annelerin elinde,
Kadın der, geçer bazısı..
Kadın ve anne olmadan,
İnsan nesli sağlıklı yetişemez..
Anne olmak isteyipte
Anne olamayan kadının İçinde uhte kalır,
Kabullenmek zordur,
Sancılı ve yıpratıcıdır üstelik..
Yükü ağırdır,
Dinmeyen bir hasrettir gönlünde,
Kaderini kabul edipte,
Boyun eğdiğinde nasibine..
O vakit doğadaki bütün canlılar
Ona evlattır..
Ve o nerde bir muhtaç varsa,
Koşar onun hizmetine..
Annelik iç güdüsü ile..

Şiir: Gönül Çeşli
13.05.2023