Kış sabahı uykusunun sıcaklığındaydı,
Gözlerin,
Alabildiğine parlaktı, ışıltılı, cezbedici,

Kalbimi dinlemeliyim dedin kendine,
En azından sadece bir gün için,
Kokuyordu yine hüsnüyusuf çiçekleri,
Ve ben seni öylece seviyordum.


Dökülmesin diyordum dudaklarından,
Ne çıkar?
Bestesiz şarkılara yazılmamış sözlerin,

Haylaz bir tebessümle anlatıyordun zaten,
Pencerenin önüne dizdiğin,
Hüsnüyusuf çiçekleri açıyordu o sıra,
Hem ben seni çok istiyordum.


Bir fincan sabah kahveni koydun,
Az şekerli,
Takıldı gözüne, ben yoktum, boştu öteki,

Kal diyebilseydin, sallanmazdı arkandan,
Dokunmaya müsadesiz ellerim,
Soluyordu tek tek hüsnüyusuf çiçekleri,
Ama ben seni hep özlüyordum.

Birlikte yazdığımız iki mısralık bir şiirdik,
Sonuçta
Küllükteki sigaranın altındaki kağıtta,

Silinmeye yüz tutmuş okuduğun yazıda,
İtirafsız yaşanan bir sevgi yer alıyordu,
Canlanıyor bak hüsnüyusuf çiçekleri,
Ben artık senin gel demeni bekliyorum.

EROL TASLAK