Bir an için elini tuttuğumu düşün,
İnan ki seni çok iyi anlıyorum,
Eskimemiş anılara, geri sarıp baktığımda,
İçimin acısına seninle tanık oluyorum.

Tut, emin ol, bırakma sakın,
Bak silecek göz yaşlarını ellerim,
İhtiyaç duyarsan yanındayım her zaman,
Hisset ellerimi, dua olsun sözlerim.

Üzülme, gidenleri de üzme,
Sevdiklerimizi kaybetmiş değiliz,
Aciz kaldık hepimiz, hak etmemişlerdi hiç,
Nasılsa ileride tekrar görüşeceğiz.

Bağışlanan sevgiye şükret,
İyi kalpler daima birbirini severler,
Acını paylaş ki azalsın, hatıralarını da,
Gücenmesin artık giden sevgililer.

Maziye dön ve gülümse,
Geçirdiğin zamanlara sevineceksin,
Aldığın her nefes aslında senin eserin,
Kumbaranda anılar biriktireceksin.

Yiten umutlardan bahsetmek,
Aklımıza gelmezdi, nereden bileceğiz?
Görülen rüyanın uyanıp da arkasından,
Artık birbirimizi daha çok seveceğiz.

Hayat bu, devam ediyor,
Ezelden başlayıp ebede bir yolculuk,
Giden mutlu yerinde, gayrı kalan düşünsün,
Anababalarının kucağında çoluk çocuk.

Kalplerde yanan ateşi,
Yaratan elbet sevgisiyle ödüllendirir,
Bir kulunu seveni Allah da sever,
Rahmetiyle acılara karşı güçlendirir.

Adın cennet olsun senin,
Tertemiz üzüntünle sen, çok güzelsin.
Kaybettiklerin yüreğinde yer aldıkça,
Yaşarken de bu dünyada cennettesin.

Unutma, sevmeye devam et.
Çünkü beden, sevmekle olur insan,
Enkazların altında kalarak değil,
Asıl sevdikleri unuttuğunda ölür insan.

Yanında olsam sarılırdım sana,
Teskin ederdim ağlayan gözlerini,
Konuş içinden, seni duyarlar bir şekilde,
Söyle, onları sevdiğini, hep seveceğini.

Ağlama artık ve sev,
Vedasız giden sevgilileri üzmeyelim,
Seven kalp karşısındaki kalbe yansır,
Sevmek bitmez, sevelim ki bitmeyelim.

EROL TASLAK