Sıradan saydığımız bir anın bilinmeyen öznesi
Kim olduğu değildi mesele, o da dünlerden
Yürüyüşü, bakışı ve dilden dökülen sözleri
Barındırır yansıyanı bize ta ötelerden.

Ne çıkar huy candan, ne alışkanlık yiter
İnsanlar teamülen güne ve sonrasına gider.
İyisi de vardır bu duruşun absürt olanı da elbet
Geçmişten gelenler var ya bugülere namzet.

Kimlerdir ki o öykünülen, bakın bir mazisine
Duruşu, sözü, tavrıyla esenliktir zemine
Bir başkasıysa titretir yeri, çınlatır kulağı
Yiğitlik mi desek buna bilmem kibarlık ötesi mi
Esen her ne varsa bize, kökü geçmişte.

Milletler de böyle değil mi, bir duruşu var
Kolay ise bir değiştir örfleri, ananeyi
Kişiler de farklı değil kurgu geçmişten
Sağlam geldi ise güne, bilene bu bile kâr.

Hoyratlıkla yetişmişse, sevgiden de yoksun
İyi bilinmeli ki dostlar bu zat, olur zor insan
Ne yola gelir duruş görürsün onda, ne anlayışı
Maneviyat hak getire, bulaşma ha öylesine
İster savaş istersen kaç, Allah korusun!

İnsanlığın ayarı da kuşkusuz o yaşlardandı
Kritik eşiği geçemeyen de, insan sanıldı
Çok büyük işler başarsa kişi, ne anlamı var
Kibri ve kabalığıyla onlar bardağı taşırdı.

Başarı değil tek kıstas, insan olmada
Mevzuya bir yönden bakandır o, sakat bir kafa
Paylaşmak, sevmek, değer üretmek
Daha önemlisi ise bence kendini bilmek.

Yetişirken şu çocuklar pofpoflamayın
Hatalarını da söyleyin fakat utandırmayın
Neden ve niçinleriyle rehber, metador olun
Bu şekide yaşarsa dün, güne ne mutlu
Ve bilinki insanlık biteviye hırsıyla arar dururdu
Yenince beşer nefsini, elbet bulacaktır huzuru.
Oğuzhan KÜLTE