Peşmekeş bu şehrin,
Peşpeşe sıralanan düşük adamları,
Kürtajına geç kalmış,
Şarap koyusu sabahlarında,
Geceleri tamamlıyor.

-düşük bir embriyonun doğum günü sabahları-

Sokak lambasından sızan sıcak,
Arkalik renkleri ve seni,
Manyetik alandan yoksun bir dünya kadar,
Pusulasız kılıyor.

Çoğul miktarda sertlarin ve bira,
Birazda gitmek adına,
Kaldırımlar siyanürden artanları,
Biriktiriyor.

Ezanda susturulmuş hristiyan bir sanatçı kadar,
Sağır ve dinsiz herşey,
Düz dünya fikrinde yaşayan,
Bir okyanus kadar sabit.

Gördüğüm her kadın,
Sana benziyor,
Ya da sen herşeye benziyorsun.
Cihada çağrılmış bir alkolik kadar,
Kararsızım.

-adın artık her alfabede geçiyor-

Diyorum ki insanlara ve uyuyan köpeğe,
Salın beni üzerine,
Söz çok sıkmayacağım.

Diyorum ki tanrıya ve uyanmakta olan köpeğe,
Hiç bırakmaz gibi sarılmayacağım.

Korkmayın diyorum köşebaşlarına ve giden köpeğe,
Tek nefes alacağım saçından,
Tekrar başlamayacağım.

Dünden kalan bir izmarit,
Terkedilmiş bir başkent,
Okunmuş bir kitap kadar,
Hala ordayım.