Yazacak hiç bir bok yok,
Sigara sayılı,
Günler boş.
Aynı mavi,
Aynı sıradanlığı taşıyor,
Kimsesiz duygular ayağıma dolanıyor,
Ve ben biten rakı şişesinden bakıyorum dünya’ya,
Herşey aynı gözüküyor.

Balgam ağzında dolanıyor,
İnsan insanı yutuyor.
Günler hep aynı kalıyor,
Saniyenin 5 te birine sığıyor insan,
Ama 80 sene yaşıyor.

Uygunsuz bir sıfatta boğuluyor,
Sigarası ıslanıyor,
Bir rakam az geliyor,
Bir hayat fazla.

Yavrusu fırlıyor her yandan,
Zevki sefa değil ağlamasının derdi,
Faiş fiyattan gidiyor,
Mezesi konumuna erişiyor hayatın,
O da 2 buzla içiyor,
4 yandan kesiyor,
Anotomik gerçekler payında,
Tüm yavrular can çekişiyor.

Kahpeler poligonu,
Polifonik bir melodi çalıyor,
Hedef tahtasında bugün,
Yarın var.
Ertesi güne kalmıyor,
Bu böyle devam ediyor.

Sonuna kadar bile açık değil cam,
Hücreler arası gelgitlerle sarsılıyor,
Kafası tam değil,
Aradığını bulmak şu yana,
Hiç birşey aramıyor,
Ne bulması gerektiğini bilmiyor.
Kapaklar indi,
Biliyor kendini,
Onda mahsur kalıyor,
Sabah kepenkleri geç açılıyor,
Kimi zaman deniz,
Kimi zaman kendisi dalgalı oluyor.

Üç nokta değil kâali,
Yüz cevabından sıkılıyor sorunun,
Sırtını dönüyor.
3/4 yıldız,
1/5 sahil,
7/9 deniz,
İthamlar geçmiyor meclisten,
Yeni yaratılışında,
Mutfak defterine bakıyor tanrının,
Ben’in kaçıncı sıfatında,
500. Kendini yakıyor.
Fırında birikiyor.

Gece mateminde,
Bekleşir durur,
Koyun en işlek yerinde,
Tazelensin hayat,
Yeni bir yudum,
Hiç içilmemişlere.

O masaya değil,
Gönle vurulur.
Cesaret edemez kimse,
Orada durulur.

Bu yüzdendir hiçlikler,
Hep senlerden değerli olur.
Sen batarken,
Onlar sen yüzünde durur.