Saat gecenin ikisi,
Zaman sessizce örtüyor üstünü,
Rüzgar maviye dönüyor.

Günlerin haysiyetsizliğinde bir yer var,
Sakin bir karmaşa var içinde.
Kaybettiğin yağmur damlalarını,
Sayma boşver.

Sigara hasret kusuyor,
Sesler tarihe,
Anılar düne boğuluyor,
Bugün sen kokuyor.

Zaman sessizce terkediyor bu evi,
Mıh gibi işliyor içine.
Trabzanlardan yansıyor,
Dünyayla aramda 259 metre ve sen varsın.

Her yıldız değerli midir,
Yoksa parmak izinin oldukları mı sadece?
Cehennem kapısında beklemiyor olsan,
Günah işler miydim?

Cisimsiz suratlardan altıgen fikirler,
Anları dolduruyor,
Senden bir iz olmayınca,
Alternatif dünyalar işe yaramıyor.

Sırf sen olduğun için mi,
Tekboynuzlular varolmuyor?
Kafam birden fazla mitolojiyi kaldırmıyor.

Saat gecenin ikisi,
Zaman diyorsun deniz gibidir;
İçindeki herşeye temas ediyor.
Paslanıyor herkes bu yüzden,
Bir sen hareket edebiliyorsun.
Neden?

Kafan rahat değil belli,
Kafan yerinde değil belli,
Ama sen de kafan da burada değilsin,
Bende değilim,
Masa ve koltuklar bizi bekliyor.

-biz hiç gitmedik-

Ben hiç ben olmadım,
Sense hep sendin,
Sen hep biraz bendin,
Ben kimdim bilmiyorum.

Biraz votka biraz da varoluş krizleri,
Karaciğer serzenişleri ve boyun ağrısı.
Gecenin ikisi ve elimde bunlar var.

Bazı zamirler hep korkutucu biraz,
Bazı zamirler seni hatırlatıyor.
Sonra ben hep seni özlüyorum,
Zaten ben hep seni özlüyorum.

Üşüyorsun.
Üşüme,
Sen üşüyünce üşüyorum.
Parmak uçlarımız kurtarıyor bizi,
Biraz da yer çekimi.

Boynunda ay ışığı kalmış,
Ay kalmış suratında,
Biraz gece,
Biraz takım yıldızları kalmış.

Gülümsüyorsun,
Tektonik hareketlerlerle tanışıyorum.
İmparatorluklar dağılıyor içimde,
Ulus devletler ve ben,
Hepsinin başında sen varsın.

Gülümsüyorsun,
Spontane harita değişimleri.
Devletler dağılıyor içimde,
İmparatorluklar ve ben,
Hepsinin başında sen varsın.

Seni özlemeye cesaretim yok,
Seni özlemeyi özlüyorum.

-demode biraz-

Kendimi özlüyorum biraz,
Kadın,
Kendimi özlüyorum.
Seni seviyorum,
Sebepli drama halleri.

-hiç satıyor-