Hangisini seçeceğini bildiğinde,
Karar vermek zor.
Doğru olmadığını,
Doğru olanın hiç olmadığını.
Cümlenin zıttı,
Tek bir kelimeden ibaret,
Son ve başlangıç.
O çizginin arkasında kalınca sayarsın.
O tek son,
İlk başlangıçınmış aslında senin.
Çemberinde koşmuşsun,
Merkezini kestiremediğin,
İpin ucunda bittiği.
Sağa sola yalpalarken,
Hep daha fazla yorulmuşsun.
Bir sonraki adımda,
Yol, daha hayal vâri.
Daha hayal vâri şehir.
Daha yoksun senden,
Sanki umrundaymış gibi.
Rüzgarlar soğuk esmemiş belli ki,
Ya da sen hep sıcak kalmışsın.
Gözlerin o kayıp rengi bulmuş gibi.
Ya da sen onda kaybolmuşsun.
Yağmur taneleri.
Karışmış sana,
Her yağdığında.
Ağlamamışsın.
Korkmuşlar senden,
Soğuğunda ayazın,
Hiç ısınamamışsın.
Bilmek istememişsin aslında hiç.
Bir sokak köpeği sokulmuş sana,
Sen dönüp bakmamışsın.
Anlamamışsın,
Gün doğmadan daha,
Sabahı aramışsın.
Geceni özlemişsin sonra.
Sen,
Anlamamışsın.