ÖZLEDİM SENİ

Sensizlik bir zulüm, işkence bana,
Kopamam ben artık, alıştım sana,
Varlığım tek sensin sevdadan yana,
Bırakma Ayşegül, bırakma beni,
Bekletme, gel artık, özledim seni!

Benim için feda ettin neleri,
Kararan dünyamın, gönül feneri,
Tanrı, sana vermiş her tür hüneri,
Sıkı sar Ayşegül, sıkı sar beni,
Bırakma bir ömür, çok sevdim seni!

Hayat yolu, ne çileler çektirdi,
Çoğu kere yürütmedi, sektirdi,
Gözlerimden, şarıl şarıl aktırdı,
Unuttum her şeyi, görünce seni,
Geliver be gülüm, bekletme beni!

Aşkımızı çekemedi hainler,
Ayırmaya çalışıyor zalimler,
Cahillerden çok çekmiş hep alimler,
Üzüldüm ben, üzgün görünce seni,
Üzülme Ayşegül, ağlatma beni!

Ben sana, sen bana yeteriz gülüm,
Bizi bizden ancak ayırır ölüm,
Bil cümle yamyamlar etse de zulüm,
Diniyor sızılar, gönünce seni,
Hadi be Ayşegül, bekletme beni!

Olmazı olura çevirir azim,
Dağlar engel olsa devirir azim,
Çakılı, kum gibi savurur azim,
Güç bela kazandım Ayşegül seni,
Benim ol, bir ömür terk etme beni!

2006’nın son günü bugün,
Sabrım tükeniyor, ne zaman düğün?
Çözülür mü sence, bu sıkı düğüm?
Verirler mi bana acaba seni,
Her şeye rağmen, sever min beni?

Arif’im, geç buldum ama mutluyum,
Acıyla yoğruldum ama tatlıyım,
Sevda koşusunda, yavuz atlıyım,
Bekleme Ayşegül, takip et beni,
Bu yola baş koydum, bırakmam seni!

Arif GÖLGE
(Anamur, 31 Aralık 2006)