ÇARE YOK

Nasıl kıskanmayım Ayşegül seni?
Bu kadar da güzel olmaya idin!
Kendi ellerimle boğardım seni,
En sonunda benim olmaya idin!

Her şeyi anlattım, bir tanem sana,
Kendi isteğinle geldin sen bana,
Takmadın ne baba, hemi de ana!
Bunca uğraşmazdın, sevmeye idin!

Sen bana geldin ya, çatlasın eller!
Utançtan kızarsın, bil cümle güller!
Böyle gül görmedi, garip bülbüller!
Bu derece güzel olmaya idin!

Korusun Yüce Hak seni nazardan!
Sevda alınmıyor canım, pazardan!
Kurtuluş yok artık, şaşkın yazardan!
Garibin akılın almaya idin!

Özün, sözün, bir de o melek yüzün,
Sen varken yanımda, uğramaz hüzün,
Nişan ilkbaharda, düğünse güzün,
Sen de, bu kadar geç doğmaya idin!

Martın on üçüyle, on yedi Ekim,
Vardır arasında, bir gizli çekim,
Biz, bize hastayız, iy’etmez hekim,
Kalbimi bu kadar oymaya idin!

Gün gelir, utanmam, isterim seni,
Derlerse desinler bana:”Serseri!”,
Sen insan değilsin, perisin peri!
Bu kadar şefkatli olmaya idin!

Arif der, sarhoşum, içmeden seni!
Dünyam karanlıktı, seçmeden seni!
Sarmalıyım, vakit geçmeden seni!
Çare yok, gönlüme dolmaya idin!

Arif GÖLGE
(Anamur, 18 Şubat 2007)