EN BÜYÜK ARMAĞAN

Günaydın bir tanem, günaydın sana!
Benim sevgilimsin, ne mutlu bana!
Oldun zaman zaman, manevi ana,
Dünyanın en şanslı erkeğiyim ben!

Gençsin ama yaşından çok olgunsun,
N’olur söyle bana, neden dalgınsın?
Başlamadan, hayattan mı yılgınsın?
Nice acıların çekeniyim ben!

Çok sevdim, o denli çok üzdüm seni,
Beklediğin gibi bulmadın beni,
Eskidim bir tanem, değilim yeni,
Sevda çiçeğinin dikeniyim ben!

Can kattın bu cana, yeşerdim artık,
Seni bağlamayı başardım artık,
Tutmasan elimden, düşerdim artık,
Bu aşkın, kazançlı çıkanıyım ben!

Değmedi elime, kimsenin eli!
Çarpmadı hiç böyle, sevdanın yeli!
Sana ihanet mi, değilim deli!
Dünyanın en sadık insanıyım ben!

Yüreğimde, senden başka bir iz yok,
Her şeyi söyledim, inan, bir giz yok,
Yazdıysam silinmez, üstünü çiz yok!
Sevda şimşeğinin çakanıyım ben!

Tanrı’nın lütfusun sen bana gülüm!
Korkmadım içerken, yanmadı dilim!
Senden ayrılmasın bir ömür elim!
Büyük sevdaların adamıyım ben!

Param yoktu, alamadım armağan,
Yüzük tutmaz, zayıflamış parmağın,
Korkma suyu kurur diye ırmağın!
Gönül pınarının akanıyım ben!

Bize günler yetmez, yıllar isterim,
Hiç kapanmayacak yollar isterim,
Sımsıkı saracak kollar isterim,
Sen aşksın, sadece astarıyım ben!

Ağlama bir tanem, şükret Allah’a!
Bu mutlu tabloya, biçilmez paha!
Sabreyle, mutlaka kalkarız şaha!
Madalyonun daim ak yanıyım ben!

Arif der, gün gelir, ayrılık biter,
Başka şey istemem, Ayşegül yeter!
Özlerim her zaman, burnumda tüter,
Dünyanın en mutlu insanıyım ben!

Arif GÖLGE
(Anamur, 14 Şubat 2007 Sabah-Akşam)