siluetin durdu boğazımda
nefesin değildi ansız esen
duraklarımın yapraksızlığında
hüzün tarlalarında acı başakları coştu
isteklerinin gölgesinde boy verdi ölümüm
ömrümün değeri yokkirpiklerini kırpışın kadar
kederin ipliğini pazara çıkarır seninle bekleşmek
olmayacak buluşmanın sere serpe açık saçıklığını
ha ha
belki kaçıklığını

yağmurlarıma bıraktığın bu bozuk sonbahar
aha şu kuru bir dal
titredi üşümemin koynunda yerli yersiz
sanırım yüz buldu yüreğim
sırılsıklamlaşmakta

havalar soğuksa hemenleşirdik
özellikle yatağı istemekte
şakalar sığlaşır basitleşirdik
sobamız nasıl pezevenk
lambamız neçe kaltak
ama sanki herşey ölmek içindi
kar sarsaklaşır
sessizliğini bozardı
aptallığımızla kar topu oynardık
şehrin kinlenmesi susardı
uzaklaşırdık
mavi ötesi rüyalarda
şerh koyardık
şuhsuzluğumuza
soğuk solgunluğumuza
sokulganlığımız kaypak
evlere doluşan dumanların siktiriboktanlığı
bizdik
kapı önlerindeki ayakkabıların bakımsız pişkinliği
bizdik
perdelerin sigara dumanlarıyla sararmış kahpeliği
bizdik
bırakılmış arzular
geride kalmış kalitesiz kalp atışları
herşey bok edilmiş bir misafirlik

ha ha
bu şiir de öyle