Gönlüme şerh koyma ne olur
Taşıyamıyorum bu hüznün doruklarını
Hangi umuda teslim etsem seni
Enkazımda yankılanır çocuk seslerin
Kaldır yüreğimdeki bu taşı

Yaşamak ar değildi hiç bu kadar
Hiç bu kadar ölmedik birlikte
Daha yas tutamadığımız sancıların
Artçı sarsıntıları var
Çık gel ne olur
Çıldırdı zaman


Yaşamak rengini yitirdi
Yeniden öğrendim ağlamayı
Yeniden sebepler inşa ettim
İstemsiz nefes alışlarıma
Teslim olup kadere
Susturarak tüm sancıları sarıldım sabrıma

Çık gel ne olur
Kabına kan doldurdu zaman
İsyanın eşiğinden al beni
Yükleme kanatlarıma bu vebali


Bu viran şehirler iflah etmez bizi
Ah gönlümün kanatsız meleği
Duaların nefesine sokularak gel
Ellerini öpmenden eksiltme beni
Yüreğinin umuduna tutunarak gel
Yoruldum insan olmaktan
Çık gel ne olur
Hasretimi haklı çıkarma…