AYAĞIMA BİR KUŞ BASTI

Sen yine üzül
Son kalan neşeni harca zamanın ortasında
İçinden çıkmadığında
Yık her şeyi üstüme hayatın
Göreceksin bir çağ daha kapanacak
Acını anladığında

Sen yine üzül
Kabuğu soydukça putları dökülüyor dünyanın
Ve çok geç oluyor kaybettiğini anladığında
Ellerin yüzünden uzak yüreğin Araf’ta

Sen yine üzül
Bir boşluğa at umutlarını
Bir köşeye çekil el ayak değmemiş
Bir köşeden bak
Aldanışına aldırmayışına
Bu kaçıncı intihar ertesi
Bu kaçıncı boşuna

Sen yine üzül
Eskimiş sevinçleri dök üstüne
Yoluna çıksın yitiğin
Titrek dudakların sığınsın duaya
En az senin kadar ölmek üzereyim
Kanasın kalbinin karanlıkları

Sen yine üzül
Söndüremezsin bu kahrın iç çekişini
Ey gönlü gam sen yine üzül
İçin yansın dışın sussun
Ölümümden özür dilesin
Tüm zamanın yelkovanı

Sen yine üzül
Uyan unuttuklarının uykusundan
Dert değil
Savruk bir muradın gönlüne kastı
Hayat dediğin zaten keskin bir makastı.
Bütün yorulmuşluğumla çıkıyorken hayatımdan;
Ayağıma bir kuş bastı…