Her gece bekledim seni pencere önlerinde
Yetmedi ayazlarda kaldım gelirsin diye
Çetin yolları aşındırdım
Dizlerimde derman kalıncaya dek
Kaldırımlarda yatıp kalktım
Parklarda gözü yaşlı dolaştım durdum
Gelmedin!

Bilmiyorum kaç mevsim geçti sensiz
Kaç bahar çiçekler açıp soldu
Sevdim işte gelmeyeceğini bile bile
Sende haklısın kendince
Özgürlüğün elinden alınınca
Sen buna ister alın yazısı, ister kader de

Umutlarım her gece tükense de
Her sabah tazelenir güne başlarken
Gittim gizemli bahçemize çay içmeye
Her an yanımda olacaksın diye
Heyecan dolu bakışlar kapıda kaldı
Ama sen yine gelmedin
Yaralı gönlü yerden yere vurdum kahırdan

Ya sen öldün ya da ben dünyadan göç ettim
Vurdum sazıma bitmeyen ağıtları
Doldurdum aşkı kadehlerime
Delice bağırdım mavisiz gökyüzüne
Sustum, vazodaki mavi güle ağladım
Çal kemancı; o hayırsız yâr gelmeyecek
Sızılarım bir ömür dinmeyecek..

Zafer Direniş
...

O yâr gelmeyecek 🙁