Şehrin adliye dinlenme parkına uğradım
Oturdum çınar altına hayalinle muhabbet edeyim
Sade bir Türk kahvesi ısmarladım kendime
Derken gökyüzüne bakarken dalmışım uzaklara
Bir tarafta kuş cıvıltıları dinlendirirken
Diğer tarafta düşler yumağı sarmalında kaldım
Güneşin ışıltısı gözleri kamaştırsa da
Güneşin kavurucu yakıcılığına inat
Çınarın gölgesinde serinliğin düştü koynuma
Bir de; o ela gözlerinden düşen anılar çiçek açtı...

Hayli oldu seni görmeyeli, muhabbetinde yaşamayalı
Nereden çıktı şu yok olası ayrılıklar
Hangi kem gözlerde tarumar edildik biz
Gülüşlerinden öptüğüm saklı bahçe daha dün gibi
Sormuştun ya gülümseyen endamınla
’’Beni mi daha çok, yoksa mavi gülü mü seversin?’’
Derinden süzerken hayat dolu bakışlarını
’’Her ikinizde ömrümün solmayan varlığısınız’’ demiştim
Avuçlarımı dudaklarına götürüp öpmüştün...

Sade kahvemi yudumlarken sen kokuyordun
Düşler ve düşünceler kurduğum adliye parkında
Bazı gereksiz saplantılarını anımsadım
O tren gideli yıllar oldu, dönmeyecek bilesin
İstiklal caddesindeki ayak izleri silinip tarih oldu
Mor menekşeler soldu, sardunyalar kurudu
Mevsimlerden çıkardım çölleşen baharları
Gönlümde yatan bir tek sensin hayat bağım
Vesveseleri bırak, dönüş yollarındakİ mayınları topla
’’Bir gün ansızın gelirim’’ şarkısı ile çınlıyor kulaklarım!!!

Zafer Direniş
...