GİDİYORUM SONSUZNLUĞUN PATİKALARINDA
işte gidiyorum yalnızlıklara
dönüşü olmayan yollardayım
beni hiç bekleme pencere önünde
son noktayı koydum sabrıma
boşu boşuna ümitlendim
yıllarımı, ömrümü heba ettim
sevgim, aşkım küfür gibi geldi sana
dikensiz bir güldüm
kıymet bilmedin!

emin ol; bir daha
o şehre selam bile vermeyeceğim
seninle adımladığım caddeler
sokaklar bana bir yabancı
tıpkı sen gibi...

ömrümün yıldızlarını kararttın
karanlıklarda kaybolup
çıkmaz sokaklarda kendimi kaybettim
meğer seni ne çok sevmişim
deli divane sarhoşum varoşlarda
kim bilir; ömrümde vefa etmeyecek yarınlara...

dağları. ovaları boşu boşuna gezme
çiçekleri, gülleri soldurdun
çöle döndürdün
’’cennetim’’ dediğin gönül bahçemi
baharları unuttum. hazana evrildi mevsimlerim
kıyameti yaşattın ayazlarınla
gülmeyi unuttum, gözyaşlarıma boğuldum
en acı kederleri yüklenip
gidiyorum sonsuzluğun patikalarında...

Zafer Direniş
...