sonra avuçlarına ilk defa toprak bulaşacak
gözlerindeki yaşa senin hayatın kefil olacak
yalnızlığın en derin noktasında uyanacaksın
ilk defa sessizliğinle başbaşa kalacak
hakikati kendi gözlerinle gör de inanma

sor tanrıya sen mi güzeldin o mu güzelliğinde bir desen kıldı
merhametimiydi gazabımıydı sendeki akıl
yoksa sen mi engin deryalarda bir limana takıldın
sor işte o anda var mı tanrıya senden yakın
hakikati kulaklarınla duyda dayanma
acıyı teninde hisset anla ateş değilmiş yakanda

ömür sayfasında öylece karalandımı kaderin
kaç şiirin ızdırabı var hafızanda
o yollar gitmeye gideni bulur, ayak izlerinde bir derin hüzün birikir
gözlerin en derin duyguların mahzenidir o zamanda

köy sokakları gibi yabancısına korku düşler yerlisine kendi anılarını biriktirir
huzuru en son hangi zamanda rehin bıraktık yerini mi unuttuk
nedir bu bekleyiş kalkmadımı perdesi ölümle arandan
o yolculukta gidende aynı, geçmişin rıhtımına varanda

söz gelimi her hikayenin çırpınan yoksuluyuz
ağır bir yükmüş meğer o sırtımızdan inmeyen yokluğunda, varlığında
hepimiz son satırlarındayız yabancı olduğumuz sayfaların
bir gün tanıdık gelecek bizlere o son gün ağardığında