giden günleri uzatır
vakte düşer ölüm sevdası
aşk ateşini söndüremezsin
cehenneme buz atıp
göğe dua eder toprak
hergece susuz yatıp
keder kumlarında deniz
genizde acı gözde yaş
yokluğunun yanında sözde savaş katliamı insandan
nisandan bu kadar beklemedi dudaklarım su
huysuz cümlelerin ihtilaline kurulunca pusu
o şiirler kalem kırar nefretini kusup
anlamına matemi göm
dirilince mahzeni ör saçlarında
o zaman işte öpüşmek adabıdır kaçmanın

şiirlere buyruk güzelliğin
cennetten yeryüzüne düşmüşsün belli alamayıp hızını
yetim bırakılmış o gece
çocuğusun söyle hangi kuyruklu yıldızın
gecelerde ararım bu yüzden gündüzlere uyku bırakıp
kuşlara eşgalini çizdirdim seni bulmam çok yakın

gün doğumu ay tozu
birikir kumbarasında
sanırsın ki
karanlığın görünmez güzelliği karasından
gözlerinde gördüm siyahı
bilirim siyahta güzel
yeri gelir denizde kokar
gülünce
gün ayarda
bayılır insan
ağlayınca
mahşeri gör yanaklarında
doğurur aydınlığı rüzgar teninde sürerken saltanatını
işte o kadın gidince
kuşlar bile hayal eder intiharı kendi kanatlarından