Gonca güller açar mı baharlarımda derken
Ne gül kaldı ne bahar mevsimler hep kış kaldı
Mutluluğa geç kaldım hüzünlere çok erken
Aşkı tutunamadım bağrımda hep taş kaldı

Ömrümce yol gözledim beklediğim gelmedi
Ağladım feryad ettim yar yüreği bilmedi
Herkese gülen talih bana bir gün gülmedi
Tebessümüm hep buruk, gözlerimde yaş kaldı

Bu hüznüm ve kederim bilmem hangi zamandan
Yoruldum bezdim artık yaşadığım şu andan
Candan vazgeçerdim de geçilmiyor canandan
Bir ömrü harcadım da ellerim hep boş kaldı

Günler geçmek bilmiyor kederden dem vurmadan
Saatler geçmez oldu ayrılığa kurmadan
Gözleri kurşun olup sol yanımdan vurmadan
Bu sevda vurgunundan bir yaralı döş kaldı

Mazi avuçlarımdan kaymış bakıyor iken
Kayıplarıma bir bir ağıt yakıyor iken
Ömrümün gergefini vahla dokuyor iken
Elimde kala kala simsiyah bir düş kaldı.

Ayşegül Bahçeci