10
Yorum
39
Beğeni
0,0
Puan
730
Okunma
Gün doğarken izlemeye başlıyorum
yüzüme düşen sesini
sabahı uyandırıyor gözlerim
başka boyutta yaşıyorum aşkı
sessizliğin içinde yalnız zaman
izahı zor perdenin ardı
evin kayıp düşleri uyandırmasa
dursa biraz daha zaman
cömert olsa yorgunluğuma
üşengeçliğimi kucaklayıp
uyandırırım masadaki çiçeği
birazda kendimi
her şeyin dar geldiği
içimin kaçmak istediği an
uzun cümleleri asıyorum bulutların tenine
yağmayacak biliyorum
ve yazmaktan kaçıyor ellerim
savaş açmış duyguların dili
elimde Keman kulağımda sesin
hangi notadan çalsam sen düşüyor soluma
özlem yanığı diyor içimin acımasızlığı ...🍃
Şiirin sahibi
Cevap Yaz