Aşkımı attın diye, bir gün utanacaksın,
Seni seven kalbimi, bir gün tanıyacaksın.

Neden ki bu mezalim, bitsin artık bu inat,
Sana bana da kalmaz, inan ki bu kâinat.

Dualarım dön diye, gözüm hala yollarda,
Takat derman kalmadı, seni saran kollarda,

Öfken benden yanaysa, çözelim neyse konu,
Yok yere gelmemeli, bu güzel aşkın sonu.

Seninki nasıl sevda, kalbime od düşürdün,
Beni aşk ateşiyle, neden böyle pişirdin.

Gözlerim kör olsa da, gönlümde körlük olmaz,
Benim sana aşkımda, inan nankörlük olmaz.

Vuslata varmak için, muhtaçken nefesine,
Neden beni almadın, gönlünün kafesine.

Kalbini sızlatmaz mı, bu manzum satırlarım,
Bir zamanlar âşıktın, hep bunu hatırlarım.

Dillerde olan aşkı, düşürdün sen nazara.
Sonra bırakıp gittin, koydun beni mezara.

Oysa senle yaşlanmak, kalbimde tek hedefti,
Senin uğrunda ölmek, benim için şerefti.

Kapım artık kapandı, aşka sevdaya küsüm,
Yüzümde göreceğin, bir tek acı tebessüm.

Meğer senin varlığın, kalp kırmak için varmış,
Seven bir kalbi üzmek, senin için bir armış.

Dünya ahret biliyor, bu aşka emeğimi,
Şimdi otur artık ye, beddua yemeğimi.

Benden sana ümit yok, artık burada durma,
Yüreğimden düştün, benli hayaller kurma.

Gidişine alıştım, uykumu bölmüyorsun,
Ben sende öldüm ama, sen bende ölmüyorsun…

30.03.2023 15.30-İZMİR(2)
Ömer Sabri KURŞUN