22
Yorum
32
Beğeni
5,0
Puan
3210
Okunma

Diderot şöyle der: “Eski sabahlığımın efendisi idim, yeni sabahlığımın kölesi oldum.”
Yıllardır acıyı birlikte tattık
Sana hallerimi bildiremedim.
Her suçu kaderin üstüne attık
Kimsenin yüzünü güldüremedim.
Her an, her saniye hal hatır sorduk
Gün oldu düşleri birlikte kurduk
Sen orda ben burda, kıvrandık durduk
Olmaz sanılanı olduramadım.
Açmazlara düşüp fena şaşırdık
Arada birlikte sabır taşırdık
Umutlar büyüttük, dağdan aşırdık
Dillerin pasını sildiremedim.
Her türlü acının yürekte kökü
Dört yanı kapladı ağır bir koku
Çöktü omzumuza riyanın yükü
Ne yapıp ettimse kaldıramadım.
Nefesim kesildi sandım bir anda
Yolumu şaşırdım tozda dumanda
Sesimiz çıkmıyor bozuk kumanda!
Özgürlük türküsü çaldıramadım.
Yarınlar karanlık umutlar yitik
Bütün güzellikler sanırım bitik
Kader hepimize attı bir çentik
Yüreğe sevgiler dolduramadım.
Yaşam bizi andan, ana sürükler
Dosteli yüreği arada tekler!
Omzuma çok ağır geldi bu yükler
Kibiri, riyayı öldüremedim
5.0
100% (26)