Gelip geçerken hayatın içinden bizler
Biriktirmek gerekir herbirisini de güzel anların
Bakınca bir geriye bize mutluluk katanlardır
Ve yeniden anlam kazanır, sıkıca tutunulan bağların.

İnsanlar neden üzgünler, göremiyoruz sanki güzellikleri
Elde telefonlarla saatler geçiyor, tüketiyoruz kendimizi
Yakınlarımıza da uzağız giderek, dönmeliyiz kendimize
Şu bağımlılık yok mu, ne büyük düşman bize, geleceğe de.

Hep duyuyorum şu eskileri, ne de güzelmiş diyorum
O zamanların insanları gülerlermiş, hep duyuyorum.
Hayat çok hızlanmış, teknolojiler alabildiğine ileri
O halde neden yitirdik, neşe katan yüzdeki tebessümleri.

Diyorlar ki insanlar sosyal varlıktır, öyle ise sorun var
Onca kalabalığın içinde görüyorum ki hep yalnızlar.
Oysa ne de güzeldir paylaşmak başkaları ile şu hayatı
Onda bulmak gerekmez mi yaşamanın özündeki anlamı.

Ne ekranlar arkadaşlık yapıyor bize ne de oyunlar
İşin ucunu kaçırınca kalıyor geride sorumluluklar
Bu duyguyla beslenmeden büyümek ne katacak ki bize
Bağlılığımız olmazsa yaşanacak, hem de büyük tehlike.

Bizi yarına güçlü tutanlar vardı, neden unuttuk
Onlarla zorluklara direnir, yarına da umutluyduk
Kimileri küçücük zorlukta bile ediyor hemen pes
Oysa, birbirimizden aldığımız güçle alıyorduk nefes.

Oyunlarımız yok mu bizim, üstelik de ekransız olan
Rüzgarını da hissederiz, ter de akar yüzden, alından
Yenilmenin yok ki önemi, büyük mutluluk katar bize bu
Şu internet zeminde hayat sanki çöle döndü, kurudu.

Unuttuk bizler sevmeyi, sevilmeyi nasıl bir şaşkınlık
Verdik onca enerjimizi üstelik bütün gün ekranlara
Ne nefes alabildik, ne geçen günlerin bildik değerini
Bağımlılık dediğimiz anladım ki içten içe yıkıcı bir hastalık.

Asla bize dost olamayacak o soğuk ekranlar, cansız
Bir amaç için kullanılınca anlamlılar, yoksa manasız
Sokaklar, bahçeler, parklar beklerken bizleri gerçeklerle
Niçin bu bağımlılıklar, bir kez daha düşünmeliyiz bunu bence.

Vatanımızın güzellikleri ne de çok bilmeli, öğrenmeliyiz
Yarınlar için sağlıklı olmak en başta gelen ödevimiz
Teknolojiye düşman değiliz elbette ancak yeterince dozunda
Hayatın gerçeği akıyor cadde de, bulvarda ve sokakta.


Bizi bizden etmeden şu bağımlılıktan dönelim gerçeklere
Çirkinlikleriyle bizi hapsedenden kaçalım her seferinde
Bağlarımızla yeşertelim hayatımızı, güne katalım değer
Ve yeniden başlamak için buna sayısızdır nedenler.
Yarınlarda bizleri de bekliyor büyük görevler
Teknoloji esiri olmadan da ulaşılırdır hedefler
Günü en değer katacak şekilde kullanmalıyız bence
Kitapla, oyunla, arkadaşlıkla zenginliktir bu elbette.

İçimizde doğacak güneşi sorumluluk nurunun
Tarihimize borcumuz var, hedefi olmalı her çocuğun
Bizler bu günleri dolu dolu yaşarsak bağlarımızla
Bağımlılık esareti de bitecek inanın bu kararla.

Hayatın zorluklarını bilmeli, onlar daima olacak
Paylaşıldıkça azalacak dertler ve sevinçse artacak
Vatanın, bayrağın,ailenin ve ne varsa içinde değerli
Bize gayret etmek için bağlılıklarımızdır güç katacak
İşte o zaman bitecek bağımlılıklar, yaşarsın seviçle
Ve başlayacak yeniden hayat, seninle bu düşünüşle.

Oğuzhan KÜLTE