Bir deprem oldu,
Sonra da bir diğeri.
Kalbimiz acılarla, göz yaşıyla doldu…

Bir anne acıyı yudumlarken;
“İki gün önce aldım,
Boncuğuma hediye diye,
Meğer se mezar almışım” diye inledi.

Bir yürek çaresizce haykırdı;
“Pahalı eşyalar dizdim,
Konforlu markalı kristaller.
Kaçarken ayalarımda çorap yoktu,
Her şey değersiz ve boşmuş meğer…”

Bir can çıktı yıkıkların arasından,
Ekiplerin şefkatli kucağında bitkin.
Yaşıyorum, işte hayata tutundu dedi,
Hüzünlere meydan okurcasına.

Kurtaranın tozlu gözlerinde müjgânlar,
Mağdurun yerine, inadına O ağladı.
Kavrulan bağrına su serpercesine,
Şefkatle sarıldı incitmeden.

Bu gün kuşlar da terletmişti orayı,
Ilık meltemler gibi.
Fakat insanlık iyilik serpmekte ısrarlı,
Yıkıntıların susan homurtusundan sonra.

Güneşin üflediği sıcaklık bir yerlere gizlenmiş,
Kar yağmasını bekleyen duygular utangaç.
Enkazda kalanlardan daha çok üşümekte,
Bencilliğine kızmakta arından.

Titreyen bedenler var,
Çaresizlik içinde çare umarken.
Tozlu yüzler tebessüm bekliyor sabırla.
Haydi umut bu müjdeyi haykır,
Kenetlensin birlikteliğimiz diye.
Mağlup olsun ıstırapların direnişi.

Bir çocuk gülümsüyor aniden,
Çiçekler açıyor molozlar arasında.
Yorgun bekleyişler gafil avlanıyor,
Bu kez gözyaşı döküyor sevinçle.
Bir nebze hayata tutunma adına,
Bir yudum umut için…

Bir can gözüküyor eller üstünde,
Sakin ve korkusuz.
Korkan kalabalığa gülüyor…
Aç mısın diye atılıyor bir sevgi elçisi,
“Bir abla baktı, doyurdu siz gelmeden.
Sonra da gitti” diyor…

Akılların durduğu andır bu,
Sevinçlerin buz kestiği zaman.
Ve … insan aciz, çaresiz,
Lakin asla değilmiş sahipsiz…

Siz, şefkat abideleri,
Çalışın, didinin.
Lakin hikmetleri de devasa Rabbimin…

Bu merhamet birlikteliğinden,
Nice baharlar doğacak.
Nice teselliler serpilecek,
Enkazların hoyratlığı üzerine.

Acımız çok derin,
Tesellisi de bir o kadar,
Can kurtaran sevgi neferlerinin.

Bir deprem oldu,
Devasa, hazin, benzersiz.
Benliğmiz, “biz “ yaptı,
Kalmadı biz, siz…

Bir yıkım var, acılarıyla orada,
Ben se kan ağlarım burada.
Lakin engeller yok artık arada,
Kalbim, merhametim ve tüm sevgim,
Biliyorum, yokluyorum hep orada…

Gözyaşlarım, her yıkıntıda,
Kanayan her yarada…

Seyfettin Karamızrak