Çatırdayışları toprağın
Yüreğinde
Sanki uzun bir göç mevsimi ardın
Ve bırakılı viran şehirlere
Zemherilerin

Göğsüne saplı yumrulara kalışların
Düşerken kan deryası olup göçmüş avuçlarına
Acına
Öylece mahzun
Öylece masum
Al götür beni de ölümlere
Bırakma buralarda beni
Sensiz
Çok yalnızım
Götür beni de
İstediğin yere

Umuda buz kesmiş nefeslere vurgun
Yaşantıları var çalınmış
Şehirlerin
Ölümüne eşlik ederken yaprağın
Varlığa son bir kez hatırlatıp vakitsizlikleri
Sürprizlere gebe üşüyüşlere kalakalmak belki kader
Belki bir ölümün kucağında son bir bakış kadar
Belki de daha beteri bir hikâyesizlik
İşte
Teselli edilmek kadar zor gerçekliği hayatın
Üşüşürken akbabalar gibi ayaz savrulu şehirlere
Gece
Gözyaşın olup akar yağmur yağmur
Şiirlerime

İnleyişlerin yatıp uyuyabilmek kadar dert hayalime
Ağzında bir mızıka sanki rüzgârın ayaz
Bir an önce varabilmeye istekli gemiler gibi iskeleye
Çıldırtır kafamın içinde
Çıldırtır beni her düşünce
Sana dair ne varsa
Delicesine

Vakit
Gecenin ortası
Ve
Yalnızlığa konuşacak öyle çok şeyim var ki
Ama
Yetmez işte nöbetlerim
Yetmez
Kan kusmalarım uzak değil

Yoksun
Güzel bir bahar kadar dahi tuvalimde
Yoksun
Su olup yağmursuz ekinlere
Tenime dokunmadan çekip giden rüzgârlar gibi
Yoksun yine salıp ölümleri bedenime
Yaşamaktan bir bahis açmak kadar özlemdin oysa
Nafile kelimelerime anlam katan
Rüyaydın incecikten bir kar olup kelimelerime
Yoksun ya
Kalsın gecelerim
Sende

Sevmiştim oysa hazanını delicesine
Sen diye
Ateşler toplanırdı da alev alev gecene
Duman olup kaybolurdum varamayıp yüreğine
Kal bende yeter ki
Ebediyete savrulu bir his olup kal bende
Ve
Yaman bir hüzün olup sar istersen şehrimi
Yanıbaşımda aleladelikler
Göğsümde çatırdayışlar
Yeter ki kal bende
Ne olur kal öylece
Yine de