.
.
Beklemeliydim belki de kan çanağı gözlerine vurulu geceleri…
Önemsemeden, neyi ya da kimi beklediğimi hiç!
Bir kır çiçeği kadar ömrümce
Ve direnip salaş soğuklarına
Beklemeliydim eriyen bir mum misal gecelerde
Nihayetine yeminler edip, sokaklarını…
Don vursa da yapraklarıma, eğse de başımı yerlere soğuk
Beklemeliydim sorgusuz sualsiz yine de
Varken daha vakit ölüme…
.
.
Kaçırsan da bir yel olup bakışlarını benden
Bakmalıydım belki de, ısrarla o simsiyah gözlerine
Bakmalıydım tüketse de o nazarlar ömrümü
Dayanmalıydım katık yapıp hayalini ümidime, yine de…
Siyah beyaz bir fotoğraf karesindeki alelade sararmışlık olup teninde
Doluşmalıydım dumanlarına tütsülerinin, için için…
Son verip tüm mavilerin o gök hükümranlığına
Bir aşkın vedası gibi kırık dökük aciz bir kalple
Doluşmalıydım yağmur olup vaha gibi, çöllerine…
Bir yanda gece gibi siyahlarını
Bir yanda alev alev kırmızılarını
Saçmalıydım yine de kimselere aldırmayıp
Yangın yangın ömrüme.
.
.
Sessizce…
Rüzgarların uğultularına huysuzlanan yarasalar az değil
Ve tenhalar
Anladım ki hiç ama hiç, yüreğime göre değil…
Zifiri bir karanlığa sarılı yağmur sağanağındaki rutubet kokuları
İmgelemeleri sanki, şiirlerime gark olan heyula heyula misal…
Yanında hayallerimin kesifliğinin onlarca tonu
Sensizliğime parçaladığım bilmem kaçıncı kahrına müsveddem bu…
Kalemim rakkase gibi kendinden geçmiş
Lakin mürekkebi yok ki kirlensin kağıtlarım
Mısralarım zincirlere vurulmuş bir köle gibi ardından gitmiş
Akmaz ki sağanak sağanak, kurumuş gözyaşlarım…
.
.
Tek arzum…
Belki bir an
Belki sadece bir eman…
O da ne mümkün
Biliyorum ruhum, her şeyim yalan
Ama inan, aklım, yüreğim, sana ölümüne düşkün…
Bakmalıydım oysa, yine de içimde hep bir umut
Ay ışığında çekilir diye gece, o simsiyah gözlerinden…
Bakmalıydım hep gökyüzüne
Açmasa da güneş, yağmasa da yağmur, dert etmeden…
.
.
.