.
.
Ramak kaldı
Gerçekliği aşikar düşlere…
Sessiz ol ne olur?
Dinle
Ve gitme…
Çünkü sen
Öylesine değilsin alelade…
.
.
Geceye vurulu kanayan pençeleriyle uğramadı henüz
Ebabiller bu kente…
Usandı tüm münzevi satıhlar
Harflerim lal olmuş çöllerinde, ziyanda
Menziline varamamış, muamma bir mektup gibiyim…
.
.
Gözlerine sürmelenmede rüzgar
Nefesimle…
Ve hiç görmediğimdi yeşil çimenler içinde seni…
Yine siyah
Yine sana özgü
İçimdeki sonsuzluğuna alelade…
Hem de göğün mavisi
Toprağın kokusu
Yağmurun yanağımı tutuşu kadar
Alelade…
.
.
Varlığın…
Yokluğu, her şeyin sanki…
Varlığın ışıltılı bir sahne
Ama tüner heyecanım yine de
Ölüme…
Perdeler çekilince…
.
.
Şimdi uzaklardasın
Benden azade...
Lakin
Üşüşür gönlüme sevdan, alelade…
Neden dersen?
Yediğimse ekmek
İçtiğimse su
Çektiğimse içime hava
Öyle ama öyle yüreğim sana amade…
Yaşamak kadar
Geceler kadar
Sen kadar sevgili
Her şey bana sen kadar ziyade...
Ama neyim varsa işte
Bir sen
Bir sen kadar
Alelade...
.
.