Kulvarında öncü acılar.
Şerit değiştiren rüzgâr
O minval ki ıssız ve sessiz
Onca beden kifayetsiz
Göçük altında kalan nazenin bedenler
Kalıbından taşan ruhlar
Aşkın ve devasa acıların enkazı
Sarsıldığı kadar yeryüzü
Sarmalında bilinmezin
Ucu bucağı yoktu işte acıların.

Evhamla kaybolan bir hayal
Esef yüklü kaderin ilacı iman gücünde saklı hemhal
Olduğu kadar Rabbi ile
Yatak döşek yatan sırların mizacı
Elemden yana enkazın altında
Bir gizin savruk niyazı
İşkillenen doğa
Hüznü bitimsiz bir rüya âlemi
Göğün çalan tamburu
Yerin tükenmeyen ney’ in sesi çıkmışken arşı alaya

Resmigeçit yapan bir hüzün konseyi
Tarifi imkânsız acıların durağında
Saklı tuttuğu kadar metaneti
Acının son durağı yüreği açan bir asaleti
Asi ruhuyla günü karşılayan ihaneti yaşam coşkusuna
Eşlik eden bir kıvılcım
Ansızın ve yeniden sökün eden
Adeta bir hırsızın ayak izini takip eden polis gibi
Farkındalığı yüklendiği kadar insanın ıssızlığa hâkimiyeti

Çapulcu gölgeler firarda
İnsan ve evren isyanda
Kader iş başında
Kenetlenmiş tüm insanlık
Şerh düşülesi bir günden güne eriyen insanın buzdan kütlesi
Namı diğer hüzün katsayısında saklı iken
Yarınların reçetesi için
Yazılmış bir ilaç adeta
İç içe geçen mevsimler adeta bir kurmaca

Paye verdiği kadar insan doğaya
Elbet son sözü söyleyen kader ve Tanrı
İzi silinen mutluluğun ve sönen
Hayatların alametifarikası
Dur durak demeden yaşamak bu değildi hem
Durakta saklı onca yolcuyu içine alan cehennem arabası
Kim bilir cennetin hangi köşesinde kabul görecekti insan?

Ve hangi ara huzura kavuşup göçecekti ıssızlığın
Çağrısında çözülecek miydi bu bilinmez şifre
Ve kıymet bilmez yasa?
Hâkimiyeti günün
Sinen yüzler sinen evren
Meali ölüm
Mevsimi yitim
Göğü derinden titreten
O yer sarsıntısı eşlik eden
Her zerresiyle acı ve ölüm kokan
Bir rivayet değil bilakis çözülen bir bilmece
Mekânın cennet olsun yurdumun insanı
Başın sağ olsun Türkiye’m…