Ne kadar gelse de hayat sert
Yıkamaz beni hiç bir dert
Barındırmam en ufak nefret
Vazgeçmemek elzem
Mahvetse de kaç kez
Film şeridi gibi geçti hepsi gözümün önünden
Güce tabi insanlık hiç düşene uzattı mı el?

Kalbim reddetti, rüyalarımdan gittin
Yeryüzünde yaşayan birini zihnimden def ettim
Türünün tek örneği, sokaklarda gezip, ölmedi
Tanınan karanlık silüetim, apayrı yerdeydi
Neden her gün cehennemde yananları seyrettim?
Dumanı soludu alakası olmayan ciğerim
Mabedim sevgi, anlamadı kimse niyetimi
Manevi kriz, yansın dedim günlerim
Uhrevi doz şiir, satırlar dünyevi yerim
Yollarda harca nefesini, belki bir gün biter hüzünlerin
Yemin ederim çıkarı hiç düşünmedim
İmkansızı istediğim için belki de kabul edilmedi dileğim
Ortaya koydum çıplak yüreğimi
Ama hiç kirletmedim
Sadece görüntümüz muğlak ve is
Susmak ve sessizlik
Yok hiç bir tepkim
Yangının ardından, buz kesildim
Mahşerden kurtuldu tutsak benliğim
Asılsız çağrılara kapadım kendimi
Kayıtsız kalamam, kaçırsam da erincimi
Sabret, elbet göreceğiz adaletin tecellisini