İstikameti gözlerin olan bir deniz kenarıydı
Yürüdüğüm
Ve gözlerini andıran
Bir akşamüstü rengiydi
Gördüğüm...
Üstünden martıların uçtuğu bir anıya
Simit atmanın mutluluğundaydı ellerim
Çocuk olmanın anısıydı bu
İçinde seninle büyüdüğüm...


Böyle çoğalmıştı içimde
Anlaşılmak istenen bir ’arayış’
Kendimi bulmak için yürüdüğüm o yolda
Bulduğumdun sen
Kendime sarılmak için koştuğumda
Sarıldığımdı, gölgen...


Sınırları olmayan bir sessizlikle
Yazdığım cümleydi, ruhun
Yalnızca senin okuduğun, benim duyduğum...


Sen her anıda
Akşamları aydınlattığın tebessümünle
Elinden tutup dansa kaldırırdın
Küçük bir kız çocuğunun kalbini
Kalbim, martıların uçtuğu bir anıyı sahiplenirdi
Ben, ellerini
Ve akşamların yeşile çalan rengini...


Dünyanın oynadığı bir saklambaç oyununda
Seni gördüğüm yerde kazandığımdı, ’aşk’
Ve aşk dedikleri
Arayışımızdı aslında

Birbirimizi bulduğumuzda...



Büşra Nazlı
Aralık’2022