Bİ BELİRSİZ ZAMANDAYIM...Küçük bir çocuğun kalbine gizlenmiş, şu sevgimin ne kadarını gün ışığına çıkarırım; ne kadarını karanlığa gömdüğümü bilmemekteyim sevinçlerimi ona demeden önce belki tüm ölü renklere kendini azat eder ve toprağın çözülür ana dili dudakların birleştiği yerlerden bir baharım olur mu? Olur mu ? bilmemekteyim gecenin öteki yüzü herkesin günahı kendine diğeri ise benim yalnızlığa yükseklik korkum o korkuyu yener Yener miyim? bilmemekteyim sokakların boy farkı ve evleri bitişikliğini ar damarı çatlamış bu şehrin avuçlarına bırakırken adı üstünde bir sahipsiz zaman ne olacak ne olacağımızı da bilmemekteyim Bir hasretlik Yeşil gözlerinden başladı öpmeye asık suratlı lambaların ışığını hesaplarsak sabaha dönüşüm nasıl olur onu onu da bilmemekteyim Yeminleri tutan dilleri sormuyorum akıp giden nehirlerin çığlığını da aklının takıldığı yerdeyim desem aşka yönümü hele ki hiç hiç bilmemekteyim Senin yerine kalbimi kendimden rehin bırakıp üstüne bitimsiz sevgini alırken Yarını Ve asıl sensiz Bu günü Bilmemekteyim ... |