Bakıyorum da son zamanlarda ne çok siyah giyiniyorsun
O ipek saçların dağınık
nefes alışların keskin dudak kıvrımlarında ki tebessüm izleri silik


Birilerinin büyüklüğü tabiriyle kalbi de hüzün büyüdü
Ayakların götürdüğü yerler o kadar tenha kendine bulmak yerine
her defasında
kayıp ediyorsun

Nerede arasam seni
Hep bir şehrin yabancısı halin gelir gözlerimin önüne
Ayaklarının bastığı her zemin kaygan düşmelerini
ruhunun derinliklerine kadar inen sessizlikle eşleştirilmiş...

Hangi nehirler topladı gözlerinden süzülen yaşları
Çatılmış kara kaşların
hangi bulut el çabukluğu yaptı
gürültü seviyesi yüksek topuklu kadın olabildin

Ha kaşık düşmanı
bir mermiye yenik düşen
ve bedenin taşıdığı kalp diğer Kalbe söz geçirmedi gibi
saçların uzun aklı yolu bir demek ne kadar zor bu günlerde

Yanağı gül
tenime sıcaklık kadın olabilmek için
eski bir yerleşim birimine benziyor bakışların ve kalbin

lakin susmak sönen ateşi harlandırır
ve ses etmeden yenilir
Ruhun kendi savaşında

Kendi kadınlığın da gittiğin gün
dönüşünü diğer kadınların gözlerinde olduğunu unutma
Sen korkuları çoğaltarak büyür ve sen mirasıdır...