Ey sevgimin eşitti
şu an sana diyeceklerim
gelmiş geçmiş usta şairlerin şiirlerine parmak ısırtacak
öyle böyle değil
kan gövdeyi götürecek sessizliğim bile bile

bak şu olanlara
deve cüce oyunun o çocukluğuna teslim etmişken
yine gidip geri almam
ateşlerin yana yana beden külümü
bir tarafa savuracak bile bile



koca bir nehrin ödünç verdiği göz yaşlarımı
ve
bu gecede çok geç saate bıraktım
odamın loş ışığını
kafamın altındaki yasta senli düşlerimi sorguladı bile bile


iyi bir yerden söylemişsin acıları
birinin gitmesi diğerine boş bir sayfa emaneti kalır
eskiyor evlerin yüzleri
o ne ki
ray üzerinde kalp atışı hızlı trenler sustu bile bile


bedenin sıcak ve soğukluğunu
bize doğuşta verildiğini varsayarsak
tek ayak üstünde cezalı
bu şiirleri bana niye yazdırıyorsun bile bile

sen gidince inandım hiç dönmeyeceğine
kopuk uçurtmaları tamir edip
birini sevmeye heveslendim de
hep öperim yeşil gözlerinden
olmadı
bir kalbe ait olmayı çok özür beceremedim
bile bile



hep öperim o yeşil gözlerinden
sonra bir daha
ve ömür bir fiske boylu olduğunu
ben hatırlatayım
öyle uyma sen
kalbimdeki göç telaşına bile bile...