Yol, karanlığıma düşman
Aydınlığıma dost
Yürümesi zor
Düşlerim salt
Bana özgü, yeterince yoz
Emeklerin rast ve
Bekleyenin yok

Teper geri hevesim her seferde
Yeter dedim, gereksiz denemem
Belleğimde muğlak düşünceler
Müphem gelecek
Düşeni tutmayacak hiç bir el
Düzeni sabrıyla yere serecek yürekler,
Dehşet içinden çıkıp, gökyüzüne erecek
Umut edip, susmak ne şeref
Hiç bir endişe yok dedim, hala niye şüphe ediyorsun,
Kurtul seni yiyip bitiren zehirden
Şefaf hisler delinmez
Etraf sessiz az ötede hürriyet
Güzellikler çevreleyecek evham ve şer yerine
İmtihanı geçmek yücelticekse bitmesin dert,
Fark etmez
Yaşamı kucakla, bu senin elinde
Duyguları şiirle betimle
Müzikle derinleş
Tümüyle kanıksama gibi gözükmesin küçük kabullenişler
Her şey şimdilik böyle
Yarın değişecek
Sakın kuşku duyup, delirme paranoyaklık ekseninde
Bir deva yeter binbir kedere
Sadece kendine güven,
Bu devran dönecek bize