Zulmü preslerim
İki sözcük arası
İki satır arası
Kapanır gönül yarası
Feleğini şaşırır zulmün darası

Zulüm dediğin
Ne iki bıçak arası
Ne yarım ekmek arası
Açtığı hep gönül yarası
Telli duvaklı gelin etsen
Nikâhına almaz cellâdın baş belası

Zulüm dediğin teneşir paklamaz
Şeytan bile ayda yılda bir kez yoklamaz
Zulmü oyuncak edinir cellâdın en delisi
Kılıfına uydurur yutturur velinin en velisi

Zulüm yedi kalıp sabun hak getire
Sanki ishal olmuşçası ötürdükçe ötürür durur
Tonlayıp satsan para etmez nerde üç beş akçe getire
Sanki tılsımlı değnek ondan ona dokunur durur
Bulsak çomak soksak ocağına bucağına, ocağına bucağına,

Şeytan göre yüzünü
Kırıp oturta ayağını dizini

Benim işim;
Yontmak sözcüğün en kabasını
Kefeye koyup tartmak en hasını
Oturtmak sözcüğün ilk hecesini

Benim işim;
İmbiklemek zehrin haznesini
Gönül çiçeğine damlatmak can suyu damlasını
Okşamak yanakta açan taze gülün has goncasını

Benim işim;
Kırpmak yünün en yalpağını
Dokumak kilimin en güllüsünü
Getirmek yurdun milletin neşesini

Benim işim;
Saza gönüldeş
Ağıtlara, türkülere yoldaş
Seven, seven gönüllere sırdaş
Doğacak güneşe kucak olabilmek
Yarınlara ‘’Merhaba!’’ diyebilmek gönül dolusu

İbrahim ŞAHİN
FOTO: Ekşi Sözlük