yok mu bizde
sağ elime güneşi
sol elime ayı verseniz
bu davamdan vazgeçmem diyen kararlılık
yoksa güç ve iktidara mı talip olurduk
teklif bize yapılsaydı

mekke’nin reisliğini verelim sana
sus yeter ki
teklifini
bıçak gibi kesip atan
içtenliğe yer yok mu yüreklerimizde

ne garip işler etmişiz
diye diye uyanma vakti
nasıl da unutmuşuz
nidasına tutunma vakti
nasıl oldu da hakikati
kendi taraftarımız yapmaya kalktık

gerçeği tekelimize alıp
ötekinin vicdanındaki hakikat kırıntılarına
nasıl da hoyratlık ettik
oysa kalpler saf doğruya susamış
vicdanlar menfaat gözetmeyen
iktidar hesabı gütmeyen
tarafgirlikle sunulmayan som hakikatin
sofrasından doymak istiyor

vakit, hira’dan inen rasul’ü
hz. hatice’nin samimiyeti ile karşılama vakti
vakit, elçiyi mahcup etmeme vakti
onu mahzun etmeme vakti.

vakit,
elçiye kardeş olduğumuzu
birbirimize kardeş olduğumuzu göstererek
ispatlama vakti
vakit, onun samimiyetini
şeffaf bir elbise gibi
ruhumuza giydirme vakti

vakit
Rabbimizin bizden beklediği
o saf insanlığı
o som samimiyeti
canla başla gerçekleştirme vakti

vakit
hatırasına ağıt yakmak yerine
hatırını öğüt yapma vakti
belki de
insanlığa ümit olacağız böylece
utandırmayacak bizi karşımızdaki aynalar

*
hicretin üçüncü yılında
mekkeli müşrikler
büyük kuvvet kazanmış bulunan müslümanların
bir gün kendilerinin de
kapısını çalabileceği endişesini taşıyorlardı

arap kabilelerinde bir hareket göze çarpar
bu hareketlenme sonucu
cereyan eden gazalardan biri de
gatafan ve anmar gazalarıdır

beni muharip yiğitlerinden sayılan
haris oğlu du’sur
diğer namıyla gavres
gatafan kabilesine mensup
sa’lebe ve muharipoğullarından
çok sayıda adam toplayarak
medine üzerine baskın düzenlemeye
karar verdi

maksat,
güya müslümanlara göz dağı vermek
bir de medine civarında
bulabilirse bir şeyler yağmalamaktı
resul-i ekrem durumu hemen haber aldı

medine’de yerine vekil olarak
hz. osman bin affan’ı bırakarak
aralarında atlıların da bulunduğu
dört yüz elli kişilik bir kuvvetle
çapulcu müşrikler üzerine yürüdü

peygamberimiz (s.a.v.)’in
gelmekte olduğunu duyan yağmacılar
kaçıp tepelere sığınmışlardı
o anda kimse görülmedi
sadece sa’lebeoğullarından
cabir adında biri esir edildi
daha sonra islama davet edildi
o da kabul edip müslüman oldu

çapulcuların tepelere sığındığını öğrenen efendimiz
bir müddet burada beklemeyi uygun gördü
bekleme esnasında bir ara
sağanak halinde yağmur yağdı
efendimizin elbiseleri ıslandı
kuruması için elbiselerini çıkarıp
bir ağacın dalına astı
kendisi de istirahat maksadıyla ağacın altına
yanı üzerine uzanıverdi

baskın düzenlemek isteyenler
tepeden resul-i ekremi gözlüyorlardı
peygamberimiz (s.a.v.)’in zırhını çıkarıp
ağacın altına istirahata çekildiğini
yanında da kimsenin bulunmadığını fark edince
heyecan ve sevinç içinde
reisleri gavres’e haber verdiler

işte eline bir daha geçmez bir fırsat
muhammed, ashabının yanından ayrılıp
tek başına kaldı
ashabı gelip onu korumaya çalışıncaya kadar
biz işini bitiririz

gavres, derhal harekete geçti
kimse görmeden
tam efendimizin başı üzerine geldi
yalın kılıç elinde olduğu halde
kim, seni benden kurtaracak. dedi

resul-i ekrem,
Allah…buyurdu
şöyle dua etti
Allah’ım… beni onun şerrinden koru
gavres, birden iki omuzu ortasına
gaipten bir darbe yedi
kılıç elinden düştü
kendisi de yere yuvarlandı

bu sefer fahr-i alem kılıcı eline aldı
şimdi seni kim kurtaracak.
gavres, hiç kimse dedi
sonra da, şehadet ederim ki,
Allah’tan başka ilah yoktur
ve muhammed de O’nun resulüdür

artık, bundan sonra hiçbir zaman
senin aleyhinde kimseyi toplamayacağım
diyerek müslüman oldu
resul-i zişan efendimiz de
gavres’i affetti

cesur ve pek cüretkar olan gavres
kavmine dönünce
onlar şaşkınlık içinde,
ne oldu sana,
neden bir şey yapamadın
gavres onlara başından geçenleri anlattı

ilave etti
vallahi, ben şimdi
insanların en iyisinin
en hayırlısının yanından geliyorum

bir ay kadar süren seferden sonra
peygamberimiz (s.a.v.)
medine’ye geri döndü

hicretin 3. senesi, cemaziyelahir
efendimizin etrafa hakim olması üzerine
müşrikler ticaret yollarını
değiştirmek mecburiyetinde kalmışlardı
sahil yoluyla şam ticareti tehlikeye düştüğünden
ırak yoluyla şam’a gitmeyi
daha uygun ve emin bulmuşlardı

hazırladıkları bir kervanı bu yolla
şam’a göndermişlerdi
kervanla birlikte gidenlerin içinde
kureyşin ileri gelenlerinden
safvan bin ümeyye,
abdullah bin ebi rabia da vardı

tam o sırada
müşriklerden biri medine’ye geldi
yahudinin birinin evinde misafir kaldı
kimbilir onunla müslümanlar aleyhinde
hangi planı kurmak
müşriklerin aldıkları hangi kararı
tertipledikleri hangi planı
iletmek için gelmişti

içtiler, konuştular, eğlendiler
bu arada müşrik farkında olmadan
bahsi geçen kervanın
ırak yoluyla şam’a gönderildiğini
ağızdan kaçırdı

tam bunu anlatırken oradan
ashaptan salih bin nu’man geçiyordu
haberi duydu ve derhal
hz. resulullahın huzuruna vararak
durumu kendilerine arz etti

mevsim kıştı
peygamber Efendimiz
yüz kişilik bir süvari kuvveti hazırladı
kumandanlığına zeyd bin harisi tayin etti
pazardan köle olarak satın alınan
peygamberimiz (s.a.v.)’in evlatlık edindiği zeyd
şimdi yüz kişilik bir ashap müfrezesinin
kumandanı olmuştu

bu islamın vazife vermede
makam ve mevki sahibi kılmada
fakir zengin, köle efendi ayırımı gözetmeden
tatbik ettiği adalet
ve liyakat prensibinin
şaheser bir misalidir

seriyyenin teşkil maksadı kervanı yakalamaktı
zeyd bin harise,
emrindeki kuvvetle yola çıktı
kureyş kervanının önünü kesti
kervandakiler, beklemedikleri bir hadise ile
karşı karşıya kalmıştı

bu durumda tabana kuvvet
kaçmaktan başka çareleri yoktu
öyle yaptılar
canlarını kurtarmak uğruna
her şeylerini geride bıraktılar
zeyd hazretleri sahipsiz kalan malları alıp
medine’ye resul-i ekrem’e getirdi

beşte biri beytü’l-male ayrıldıktan sonra
geri kalan beşte dördü seriyeye katılan
mücahitler arasında bölüştürüldü
kervan kılavuzu furat bin hayyan da
esir alınmıştı

medine’ye gelince,
müslüman olduğu takdirde
serbest bırakılacağı teklif edildi
müslüman oldu ve kurtuldu

peygamber efendimiz
bu muvaffakiyetinden dolayı
zeyd bin harise’yi
seriyye kumandanlarının en hayırlısı
zeyd’dir buyurarak
tebrik ve takdir etti


redfer